“ေမြ႔ေပ်ာ္ရာ .. အလြမ္း”
အခန္း (၂)
အခန္း (၂)
၂၀၁၁ ေအာက္တိုဘာ ၂၉ရက္၊ စေနေန႔..
ဘုရားငါးဆူကိုၿဖတ္ကာ ယင္းမာပင္သို႕ဝင္သည္ႏွင္႔ ပတ္ဝန္းက်င္က သိသိသာသာေၿပာင္းလဲသြားေလသည္။ အမွတ္ ၄ အမ်ိဳးသားအေဝးေၿပးလမ္းမႀကီးသည္ ရမည္းသင္းမွ ေပ်ာ္ဘြယ္သို႔ မရာက္ခင္ႀကား ရန္ကုန္မႏၱေလး အမွတ္၁လမ္းမွ ဘုရားငါးဆူသို႕ ၿဖတ္ေဖါက္ထားေသာ ၿဖတ္လမ္းေလးႏွင္႔ လံုးဝမတူပါ၊ လမ္းအက်ယ္ႏွင္႔ ညက္ေညာမွဳ ကြာၿခားသကဲ႕သို႕ ေဘးဝဲယာမွ ပတ္ဝန္းက်င္ ၿမင္ကြင္းမ်ားလည္း ကြဲၿပားလြန္းလွသည္။
သို႕ေသာ္ ၿဖတ္လမ္းေလးမွာ ၿဖတ္လမ္းေလးဟု မထင္ရေလာက္ေအာင္ ေၿဖာင္႔စင္းလွေသာ္လည္း အမွတ္ ၄ အမ်ိဳးသားအေဝးေၿပးလမ္းကမူ အေဝးေၿပးလမ္းအဂၤါရပ္ႏွင္႔မညီအာင္ပင္ အေကြ႔အေကာက္ မ်ားလြန္းလွသည္ကို သတိထားမိ၏၊ အေကြ႔အေကာက္မ်ားဆို ရွမ္းကုန္းၿပင္ၿမင္႔ႀကီးဆီသို႕ ဦးတည္၍ တက္ေနၿပီကိုကိုးေလ။
လမ္းေဘးဝဲယာႏွစ္ဘက္စလံုး ဘုရားငါးဆူမွစ၍ စိမ္းစိုၿခင္းမ်ားက အတိဖံုးလႊမ္းလ်က္၊ ယင္းမာပင္ေရာက္ေသာအခါ ၁၁နာရီပင္ထိုးေနၿပီ။ ႀကားစခန္းကဲ႕သို႕ ၿဖစ္ေနလို႕လားေတာ႕မသိ ယင္းမာပင္ဝယ္ ကားႀကီးကားငယ္မ်ားစြာ ခဏတစ္ၿဖဳတ္ရပ္နားေနႀကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
လွမ္းေတြ႔လိုက္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႔တြင္ ကားကိုရပ္ကာ စားေသာက္ဆိုင္ထဲ စႏၵီတစ္ေယာက္ ေပါ႔ပါးစြာ လွမ္းဝင္သြားခဲ႔သည္။
သို႕ေသာ္ ၿဖတ္လမ္းေလးမွာ ၿဖတ္လမ္းေလးဟု မထင္ရေလာက္ေအာင္ ေၿဖာင္႔စင္းလွေသာ္လည္း အမွတ္ ၄ အမ်ိဳးသားအေဝးေၿပးလမ္းကမူ အေဝးေၿပးလမ္းအဂၤါရပ္ႏွင္႔မညီအာင္ပင္ အေကြ႔အေကာက္ မ်ားလြန္းလွသည္ကို သတိထားမိ၏၊ အေကြ႔အေကာက္မ်ားဆို ရွမ္းကုန္းၿပင္ၿမင္႔ႀကီးဆီသို႕ ဦးတည္၍ တက္ေနၿပီကိုကိုးေလ။
လမ္းေဘးဝဲယာႏွစ္ဘက္စလံုး ဘုရားငါးဆူမွစ၍ စိမ္းစိုၿခင္းမ်ားက အတိဖံုးလႊမ္းလ်က္၊ ယင္းမာပင္ေရာက္ေသာအခါ ၁၁နာရီပင္ထိုးေနၿပီ။ ႀကားစခန္းကဲ႕သို႕ ၿဖစ္ေနလို႕လားေတာ႕မသိ ယင္းမာပင္ဝယ္ ကားႀကီးကားငယ္မ်ားစြာ ခဏတစ္ၿဖဳတ္ရပ္နားေနႀကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။
လွမ္းေတြ႔လိုက္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႔တြင္ ကားကိုရပ္ကာ စားေသာက္ဆိုင္ထဲ စႏၵီတစ္ေယာက္ ေပါ႔ပါးစြာ လွမ္းဝင္သြားခဲ႔သည္။
တစ္ေယာက္တည္း ကားတစ္စီးႏွင္႔ ယခုကဲ႕သို မေႀကာက္မရြံထြက္လာသည္ကို ႀကီးႀကီးေမမ်ား သိသြားပါလွ်င္ မူးလဲက်သြားသည္အထိ အထိပ္တလန္႔ၿဖစ္သြားမည္လားမေၿပာတတ္၊ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ယခုကဲ႕သို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထြက္လာရသည္ကို စႏၵီသေဘာက်သည္။
လြတ္လပ္ၿခင္း၊ ေက်းလက္၏လက္ဆတ္ေသာေလ၊ စိမ္းၿမေသာစကၡဳပႆဒ၊ ဒါေတြက စႏၵီေမ႔ထားခ်င္ေသာ အရာကို လြယ္လြယ္ကူကူႏွင္႔ ေမ႕ထားနိဳင္ေအာင္ အားေပးေထာက္ကူၿပဳႀကသည္။ ဒါေတာင္ တခါတခါတြင္ အတိတ္ဟူေသာ နာက်င္ၿခင္းက ပတ္ဝန္းက်င္သစ္ကို ၿဖတ္ေဖါက္ကာ သူ႔ထံေရာက္ၿဖစ္ေအာင္ ေရာက္လာႀကေသး၏၊ ထိုအခါ ၿမဴးတူးလန္းဆန္းေစေသာ အာအင္န္ဘီသီခ်င္းမ်ားၿဖင္႔ အေတြးအိမ္သို႕ အတင္းဝင္ေရာက္ရန္ ႀကိဳးစားေနေသာ ထိုအတိတ္လူဆိုးကို သူအတင္းပင္ တြန္းလွန္ပစ္ရသည္။
သည္ေန႔ဆိုလ်င္ သူရန္ကုန္ကထြက္ခဲ႔သည္မွာ ၂ရက္ရွိၿပီ၊ မေန႔ညက ေနၿပည္ေတာ္တြင္ ညအိပ္ခဲ႔စဥ္အထိ အတိတ္ဆိုးကို သူတြန္းလွန္နိဳင္စြမ္း မရွိေသး၊ သည္ေန႔ေတာ႕ စိမ္းလန္းေသာ ပတ္ဝန္းက်င္သစ္က အတိတ္ဆိုးရန္မွ အေတာ္ေလးသက္သာ ပါးေလ်ာ႕သြားေစသည္ကို သတိထားမိ၏၊ အတိတ္ဆိုးကိုမုန္းသည္၊ ဘုန္းေက်ာ္ကိုမုန္းသည္။
ထမင္းႏွင္႔ ဟင္းရံမ်ာ လာေရာက္ခ်ေပးေသာ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ကြက္ႀကည္႔ကြက္ႀကည္႔လုပ္သြား၏။ တစ္ဆိုင္းလံုးရွိ စားပြဲဝိုင္းမ်ားမွ စားသံုးသူမ်ားအားလံုးသာမက ဆိုင္အၿပင္ဘက္ ခ်ိဳခ်င္၊ မုန္႔ပဲသေရစာ ႏွင္႔ ေဒသထြက္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား ေရာင္းေနသည္႔ ေကာင္မေလးမ်ားကပါ သူမကိုႀကည္႔ကာ တီးတိုးသဖန္းပိုးေနႀကသည္ကိုလည္း စႏၵီသတိထားမိပါသည္၊ သို႕ေသာ္ သူမဘာကိုမွမဂရုမစိုက္ ေလာေလာဆယ္ဆယ္ အစာအိမ္ၿပည္႔ရန္သာ အာရံုကို စူးစိုက္ထားလိုက္သည္။
“မမက စႏၵီမိုးသစ္ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္”
ႀကိဳးစားတားဆီးေနရသည္ အတိတ္ကမၻာထဲ ဘာလို႕မ်ား ၿပန္ပို႕ေနခ်င္ႀကရတာလဲကြယ္ဟု ရင္တြင္းညည္းညဴမိေသာ္လည္း ေကာင္တာစားပြဲမွ တကူးတကလာကာ မိတ္ဖြဲ႔ေနေသာ ေကာင္မေလးကိုႀကည္႔ရင္း ေအးေလ တႏွစ္ခြဲေက်ာ္ ငါႀကိဳးစားစိုက္ပ်ိဳးခဲ႔တဲ႔ သီးခင္းပဲ ခ်က္ၿခင္းစြန္႔ပစ္လိုက္လို႕ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရနိဳင္မွာတဲ႔လည္းေလ ဟု ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ ေၿဖေတြးကာ ၿပံဳ၍ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္၏။
“ဝမ္းသာလိုက္တာမမရယ္ ညီမက မမရဲ႕ ပရိတ္သတ္ပါ၊ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက မမ ရဲ႔ ရွိဳးပြဲေတာ္ေတာ္မ်ား ႀကည္႔ဖူးတယ္၊ ၿပီးေတာ႕ မမ ပရီဆန္ေတတာ လုပ္တဲ႔ ပြဲအေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အားေပးဖူးတယ္ မမရဲ႕၊ စာရင္းေတြ ကုန္းလုပ္ေနတာနဲ႔ မမ ဝင္လာတာ သတိမထားမိလိုက္ဘူး ေဟာဒီက ေအးစန္းေၿပာၿပမွ မမကို သတိထားမိလိုက္တာ၊ ဝမ္းသာလိုက္တာမမရယ္ အားမနာနဲ႔ေနာ္ လိုတာရွိတာမွာမမ” ဟု သူ႔လက္ကိုဆြဲရင္း ကေလးတစ္ေယာက္လို ရႊင္ၿမဴးေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေၿပာေနေသာ ေကာင္မေလးကို ၿပံဳးၿပရင္း ေက်ဇူးပါကြယ္ဟု ၿပန္ေၿပာလိုက္ရေသာ္လည္း ေစာေစာကလို လြတ္လပ္မွဳကမရွိေတာ႔႕ ရင္ထဲတြင္မြန္းမြန္းသိပ္သိပ္။
သူတို႔၏ စကားသံကို နံေဘးမွနားေထာင္ရင္းမွ မမကေခ်ာလိုက္တာ ပံုၿပင္ထဲက နတ္သမီးေလးလိုပဲ၊ ဘာလို႕ ရုပ္ရွင္မရိုက္တာလဲ၊ မမ ေအာ္တိုေရးေပးပါ ဟူေသာ စားပြဲထိုးမေလးမ်ား၏ ဝိုင္းအံုကြ်တ္စီသံမ်ားႏွင္႔အတူ အၿပင္မွေဈးသည္မ်ား လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားလည္း ဆိုင္အတြင္းစုၿပံဳ၍ ဝင္ေရာက္လာသည္ကိုေတြ႔လိုက္၏၊ သူမဒီဆိုင္ထဲဝင္မိတာမွားၿပီလား။
စႏၵီမမွားပါ ...
သူကိုမိတ္ဆက္ေသာ ေကာင္တာထိုင္ေကာင္မေလးက သူ႕အရပ္သူ႕ဇာတ္ကို အေတာ္နိဳင္နင္းပံုရပါသည္၊ ေအာ္တန္ေအာ္ ေဟာက္တန္ေဟာက္ႏွင္႔ လူစုခြဲေပးလိုက္၏၊ အားနာလိုက္တာ မမရယ္ဟူေသာ ေတာင္းပန္စကားကို ေကာင္မေလး၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ညီမေလးရယ္ရယ္ဟု အဆီအေငါ႔မတည္႔ တုန္လွဳပ္စြာ ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္။
ညီမေကြ်းပါရေစဟု အတင္းတားၿမစ္ေနသည္႔ႀကားက ပိုက္ဆံကိုအတင္းရွင္းရင္း ဆိုင္ထဲမွထြက္ခဲ႔စဥ္ သူ႔ကိုတစ္လွည္႔ လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထိုင္ေသာ ဖတ္လက္စ ဂ်ာနယ္ကိုတစ္လွည္႔ ႀကည္႔ေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ၿဖစ္ေအာင္ေတြ႔ၿဖစ္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလးကိုင္ထားသည္႔ ဂ်ာနယ္ကို စႏၵီေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါသည္၊ သိဆို သူမ၏ အတိတ္ သူမ၏ အနာဂါတ္ႏွင္႔ သူမ၏ ဘဝကို ၿဖိဳလွဲဖ်က္ဆီးခဲ႔သည္႔ ဂ်ာနယ္ေပပဲ။
မုန္းသည္၊ ဂ်ာနယ္ကိုလဲမုန္းသည္၊ ဘုန္းေက်ာ္ကိုလည္းနာက်ည္းသည္။
“မဟုတ္ပါဘူး စႏၵီရာ၊ အဲဒါေတြက အီစီကလီေတြပါဟ။ သူတို႔ဖာသာသူတို႔ လာႏြယ္ေနႀကတာပါ၊ ငါ႔ဘဝမွာ နင္ကလြဲရင္ ေဟာဒီရင္ဘက္ထဲကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထည္႔မထားဘူးဆိုတာ နင္သိပါတယ္ဟာ”
ေတာ္စမ္းဘုန္းေက်ာ္။ နင္ဒီစကားေတြ ေၿပာတာအႀကိမ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလည္းဆိုတာေတာင္ ငါမေရတြက္နိဳင္ေတာ႕ဘူး၊ ၿပီးရင္ နင္ရွဳတ္ၿမဲတိုင္းရွဳတ္ တြဲၿမဲတိုင္းတြဲေနတာပဲ၊ ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုေၿပာရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ နင္႔ကိုငါဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဘဝရဲ႕လက္တြဲေဖၚအၿဖစ္ လက္တြဲလို႔ရဲမွာလဲ”
“နင္ငါ႔ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာ အသိဆံုးပါ စႏၵီရာ၊ ဟိုးအထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝ ကတည္းက နင္႔ကိုခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔သူ၊ ကိုးႏွစ္လံုးလံုး ပါရီမွာ ပညာသင္ေနခဲ႔တဲ႕နင္႔ကို ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းတစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္နဲ႔ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ရင္း ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔သူ၊ ဒီလို နင္႔ကိုခ်စ္တာ လြမ္းတာ ၿမတ္နိဳးတာေတြနဲ႔ ၿပည္႔ေနတဲ႔ ရင္ထဲကို ဘယ္တစ္စံုတစ္ေယာက္က တိုးဝင္ေၿခခ်လို႕ ေနရာရနိဳင္မွာတဲ႔လဲ စႏၵီရာ၊ ဟုတ္ဖူးလား”
ကန္ေရၿပင္ကို ၿဖတ္ကာ သြဲသြဲေလးတိုက္ခတ္လာေသာ ေလညွင္းကို စီးႏွင္ရင္း ဘုန္းေက်ာ္၏အသံတို႔က လႊမ္းေမာဆြတ္ႀကည္ဘြယ္။
ေစာေစာက ဆူပြက္ေနေသာ စႏၵီ႕စိတ္မ်ား ၿငိမ္သက္ေပ်ာ႕ေၿပာင္းသြားသည္၊ သည္အေၿပာေလးမ်ားေအာက္ စႏၵီအႀကိမ္ႀကိမ္လဲၿပိဳခဲ႔ရဖူးၿပီပဲ။
“ေတာ္ပါဘုန္းေက်ာ္ရာ ေၿပာလိုက္ရင္ေတာ႕ ဇာတ္မင္းသားစတိုင္နဲ႔ ေၿမႀကီးထဲပဲ တိုးသြားေတာ႕မေယာင္ေယာင္ ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းရွဳတ္ဦးမယ္၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ခြင္႔လႊတ္ေပးေနရတဲ႔ ငါ႔ကိုယ္ငါလည္း သနားလွၿပီ၊ ေအး .. ဒါေပမဲ႕ တစ္ခုေတာ႕ရွိတယ္ေနာ္ အခုအခ်ိန္အထိ ငါနင္႔ကို စိတ္ဆိုးတဲ႔အဆင္႔ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ ဒီထက္ ဒီထက္ပိုလာၿပီး ငါစိတ္ပ်က္သြားတဲ႔ အဆင္႔ကိုေတာ႕ မေရာက္မိပါေစနဲ႔”
မ်က္ေစာင္းခ်ီကာေၿပာရင္း လွည္႔ထြက္လိုက္ေသာ သူမကို ဘုန္းေက်ာ္ကဆြဲလွည္႔ရင္း ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ကာ “စိတ္လည္းမပ်က္ေစရဘူး စိတ္လည္းမဆိုးေစရဘူး ခ်စ္ပဲခ်စ္ေစရမယ္” ဟုေၿပာရင္း စႏၵီ႕နဳတ္ခမ္းအေပၚ အနမ္းပြင္႔ခ်ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
သြားပါ အပိုေတြဟု ရုန္းကန္လိုက္ၿငား ရုန္းကန္ၿခင္းတြင္ အင္အားမဲ႔ေနေလ၏။
“ေန႕လည္စားဖို႕ ကိုယ္႕ကိုေစာင္႔ေနေနာ္” ဟု ေၿပာကာ ဆင္ဝင္ေရွ႔တြင္ ရပ္ေပးလိုက္ေသာ ဘုန္းေက်ာ္ကို ၿပံဳးၿပေခါင္းညိတ္ရင္း စႏၵီကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။
မွန္တခါးႀကည္ႀကည္ေလးမွ ၿဖတ္ေဖါက္ၿမင္ေနရေသာ ရံုးခန္အတြင္းတြင္ကား ထံုးစံအတိုင္း မမၿမတ္ႏွင္႔ ဝန္ထမ္းမေလးမ်ား ကာစတန္မာမ်ားႏွင္႔ စည္ကားလ်က္၊ သို႕ေသာ္ သူတို႔၏မ်က္ဝန္းမ်ားက ေတြ႔ေနက်မ်က္ဝန္းမ်ားမဟုတ္၊ တစံုတရာကို စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔ေနဟန္ႏွင္႔။
ဘာေတြၿဖစ္ေနလဲ။
သြားမယ္စႏၵီဟု နဳတ္ဆက္ကာ ကားဘီးလိမ္႔ထြက္သြားေသာ ဘုန္းေက်ာ္ကိုပင္ ၿပန္မႏုတ္ဆက္မိ၊ ထင္႔ေနေသာ ရင္အစံုႏွင္႔ မွန္တံခါးကို တြန္းဖြင္႔ကာ လွမ္းဝင္လိုက္သည္။
“မေန႔က အရမ္းေမာသြားလား” ဟူေသာ မမၿမတ္၏ ဟန္ေဆာင္မွန္းသိသာလြန္းသည္႔ အၿပံဳးဆင္အေမးအဆံုး “မေန႔က မမစႏၵီအရမ္းလွတာပဲ” “ ေအာင္မယ္ အရင္မလွတဲ႔အတိုင္း တို႔မမက ဘယ္အခ်ိန္မဆို အၿမဲလွၿပီးသားပါေနာ္” “မမစႏၵီက အၿပင္မွာလည္းအရမ္းလွတာပဲ” စေသာ တပည္႔ေကာင္မေလးမ်ား၏ ကြ်တ္စီညံသံမ်ားကို အၿပံဳးႏွင္႔ေက်ာခိုင္းရင္း မမၿမတ္၏လက္ကိုဆြဲကာ သူမ၏ရံုးခန္းထဲ ဝင္လိုက္၏။ ၿပီးမွ တံခါးကို အေသအခ်ာၿပန္ပိတ္ရင္း “ဘာၿဖစ္ေနတာလဲ မမၿမတ္ စႏၵီ႕ကိုမညာနဲ႔ေနာ္ မမမ်က္ႏွာက တစ္စံုတရာၿဖစ္ေနလို႕ ေၿပာၿပေနတယ္“ ဟုလွမ္းေမးလိုက္သည္။
အတန္အႀကာသည္အထိ တိတ္ဆိတ္ေနရာမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်လိုဟန္ႏွင္႔ မမၿမတ္ ဟင္းကနဲ႔ သက္ၿပင္းေမာရွည္တစ္ခုကို ခ်လိုက္၏။
“ဒီမနက္ လွ်ပ္တၿပတ္ဂ်ာနယ္မွာ စႏၵီတို႕ေစ႕စပ္တဲ႔သတင္းပါတယ္”
“ေအာင္မေလးမမၿမတ္ရယ္ ဒီသတင္းမ်ား လွ်ပ္တၿပတ္တင္မကဘူး ဂ်ာနယ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာပါပဲ မေန႔က မီဒီယာအေတာ္မ်ားမ်ားကလာတာ မမၿမတ္သိသားနဲ႔”
“ေနဦးစႏၵီမမၿမတ္ေၿပာတာမဆံုးေသးဘူး” ဟု ၿဖတ္ေၿပာရင္း တစ္စံုတစ္ခုကို ခ်ီတံုခ်တံုဟန္ႏွင္႔ မမၿမတ္ခဏမွ် ေတြေဝသြား၏၊ ၿပီးမွ “ဒီသတင္းနဲ႔အတူ တစ္မ်က္ႏွာထဲမွာ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို တြဲၿပီးေရးထားတယ္” ဟု ေၿပာေလသည္။
ဘာသတင္းလဲ မမၿမတ္ နားမလည္ဟန္ႏွင္႔ လွမ္းေမးေသာအခါ “အကယ္ဒမီမင္းသမီးတစ္ေယာက္က နာမည္ႀကီး လုပ္ငန္းရွင္လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ကာမကိုလိမ္လည္ယူမွဳနဲ႔ တရားစြဲဆိုထားတယ္ ဆိုတဲ႔သတင္း”
နားမလည္ဟန္ႏွင္႔ မမၿမတ္ကို ေငးႀကည္႔ေနမိသည္။
“အဲဒီလူငယ္က ေမာင္ဘုန္းေက်ာ္ပဲ”
ေကာင္းကင္ႀကီးၿပိဳက်သြားသလို ခံစားလိုက္မိသည္။ ရွက္ရြံ႕စိတ္ႏွင္႔အတူ ေဒါသက ရင္ထဲပ်ိဳ႔ကာ ထိုးတက္လာ၏၊ ထိုအခိုက္ ဖုန္းၿမည္သံကို လွမ္းႀကားလိုက္မိသည္၊ ဘုန္းေက်ာ္။ ေဒါသႏွင္႔ ပူေလာင္စြာ ဖုန္းကိုပိတ္ပစ္ရန္ ခလုပ္ေပၚလက္တင္မိလိုက္ခ်ိန္တြင္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ပြက္ဆူေနေသာ ေသြးမ်ားက သိသိသာသာတည္ၿငိမ္သြား၏။
ဖုန္းကိုဖြင္႔လိုက္ေသာအခါ “စႏၵီ ...လွ်ပ္တၿပတ္မွာ ပါတဲ႔သတင္းကို ဂရုမစိုက္နဲ႔ေနာ္ ဒါဘာမွမဟုတ္ဘူး ဒီေကာင္မ ဂ်ာနယ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး သက္သက္လုပ္တာ၊ ကိုယ္တို႔ကို သက္သက္အရွက္ခြဲတာ” ဟု ဘုန္းေက်ာ္က ထိပ္လန္႔ေခ်ာက္ၿခားစြာ ဗလံုးဗေထြး လွမ္းေၿပာသံကိုႀကားရသည္၊ အခုကိုယ္ စႏၵီ႕ဆီလာေနၿပီဟုလည္း ေၿပာေသး၏။
“ဘုန္းေက်ာ္ နင္ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္စမ္း၊ ဒါနင္ၿပဳခဲ႔တဲ႔အမွဳပဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အၿပစ္တင္ေနစရာမလိုဘူး ၿပီးေတာ႕ ငါ႔ကိုလည္း ရွင္းၿပေနစရာမလိုဘူး၊ ငါကိုးရီးယားမ မဟုတ္ဘူး ၿမန္မာမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ပါ၊ လင္ၿပိဳင္လုတဲ႔ မိန္းမရယ္လို႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကေမးေငါ႔မွာကို မခံနိဳင္ဘူး ဘုန္းေက်ာ္”
“ကိုယ္ေၿပာပါရေစအံုးစႏၵီ၊ ဒီကိစၥက ...”
“ေနဦးဘုန္းေက်ာ္ ငါ႔စကားမဆံုးေသးဘူး ငါအရင္ေၿပာမယ္၊ နင္႔ကိုငါေၿပာဖူးပါတယ္ ငါအေႀကာက္ဆံုးက နင္႔ကိုငါ စိတ္ပ်က္သြားမဲ႔တေန႔ကိုပဲလို႕၊ အခု အံ႕ႀသစရာေကာင္းေအာင္ ငါ နင္႔ကိုစိတ္ဆိုးမေနဘူး၊ ဒါေပမဲ႕ လံုးဝႀကီးကို စိတ္ပ်က္သြားတာ၊ လံုး၀စိတ္ကုန္သြားတာ၊ ဒါပဲဘုန္းေက်ာ္” ဟုေၿပာရင္း ဖုန္းပိတ္စဥ္ ေနပါဦးစႏၵီကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟူေသာ ေသြးရူးေသြးတန္းေအာ္လိုက္သည္႔ ဘုန္းေက်ာ္၏ အသံကို ေနာက္ဆံုးလွမ္း၍ႀကားလိုက္ရသည္။
“ရတယ္မမၿမတ္ စႏၵီဘာမွမၿဖစ္ဘူး” ဟူေသာသူ႔စကားအဆံုး မမၿမတ္က မယံုသလိုေစာင္းငဲ႕ႀကည္႔၏။
“တကယ္ေၿပာတာ မမရဲ႕ စႏၵီ႔ရင္ထဲမွာ သူနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘာမွကိုမရွိေတာ႕တာ စႏၵီ႔ကိုယ္ေတာင္ စႏၵီအံ႕ႀသတယ္”
ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေလးေၿပာလိုက္ေသာ သူကိုႀကည္႔ရင္း “မဟုတ္ေသးဘူးေလ စႏၵီ၊ စႏၵီတို႔က ေစ႕စပ္ထားၿပီးၿပီေလ၊ လူႀကီးေတြရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာေတြကိုလည္း ထည္႔တြက္ရဦးမယ္၊ ဘယ္အရာမဆို အေဆာတလ်င္ဆံုးၿဖတ္ခ်က္မခ်ပါနဲ႔ ညီမေလးရယ္၊ ေသြးေအးမွ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီး ရင္ဆိုင္ႀကေပါ႔၊ ဘဝမွာအတူလက္တြဲမယ္လို႕ ကတိၿပဳေစ႕စပ္ခဲ႔ႀၿပီးၿပီပဲ ဘာအခက္အခဲရွိရွိ အတူရင္ဆိုင္ရမွာေပါ႔”
မမၿမတ္က ညင္သာစြာေခ်ာ႕ေမာ႕ေၿပာဆိုေနေသာ္လည္း စႏၵီ႔ရင္တြင္း ဘာလွိဳင္းဂယက္မွမရွိေအာင္ ၿငိမ္သက္လြန္းေန၏။
“မမၿမတ္ စႏၵီခရီးထြက္ခ်င္တယ္၊ ေလာေလာဆယ္ဆယ္ သူ႔နဲ႔မေတြ႔ခ်င္ဘူး၊ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ အေႏွာက္အယွက္ကင္းတဲ႔ ေနရာတစ္ခုမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနလိုက္ခ်င္တယ္”
“အင္း ဒါလည္းေကာင္းတာပဲ၊ မဟုတ္ရင္ သတင္းေထာက္ေတြရန္နဲ႔ ငါ႔ညီမေလး ဖိစီးမွဳေတြ အမ်ားႀကီးရွိလာမွာ၊ ေငြေဆာင္တို႕ ေခ်ာင္းသာတို႕ ငပလီတို႕သြားပါလား စိတ္ညစ္ရင္ ပင္လယ္ေရကူးရတယ္တဲ႔”
“ဟင္႔အင္း ပင္လယ္ကိုမသြားခ်င္ပါဘူး၊ ရာသီဥတုက မေကာင္းေသးသလို အခုစႏၵီက စိတ္မွညစ္မေနပဲေလ၊ သူမလိုက္လာနိဳင္တဲ႔ ေနရာမ်ိဳးမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလးေနခ်င္တာ” ဆိုးေနက်အတိုင္း မမၿမတ္ကို ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေၿပာလိုက္၏။
“အင္း..ဒါဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္ ေတာင္ႀကီးမွာ မမၿမတ္ရဲ႕ အဘြားတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္ရွိတယ္၊ အဘြားဆိုေပမဲ႕ မမၿမတ္အေမရဲ႕ အေဒၚ၊ မမၿမတ္တို႕နဲ႔ ဘြားေလးေတာ္မွာေပါ႔၊ အိမ္မွာ အိမ္ေဖၚႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္နဲ႕ သူ႕တစ္ေယာက္ထဲေနတာ၊ သားသမီးေတြအားလံုးက ႀသဇီမွာေလ”
စႏၵီသြားေနလို႕ အဲဒီဖြားဖြားအတြက္ အေႏွာက္အယွက္မ်ား ၿဖစ္ေနမလားမသိဘူး ဟု အားနာစြာ ေမးမိေသာအခါ မမၿမတ္က “ေအာင္မေလး အဲဒါအတြက္ ဘာမွမပူနဲ႔ အိမ္ႀကီးက အႀကီးႀကီး၊ ႀကီးဆို သီေပါေစာ္ဘြားရဲ႕ မိသားစုအိမ္ေလ၊ အခန္းေတြလည္းအမ်ားႀကီးပဲ၊ ဖြားဖြားက အဲဒီအိမ္ႀကီးနဲ႔ ပစၥည္းပစၥယေတြကို မခြဲနိဳင္လို႕ သားသမီးေတြေခၚတာကို အတင္းၿငင္းၿပီးေနေနတာ၊ တစ္ခုေတာ႕ရွိတယ္ အတိတ္တုန္းက ေရႊထီးေဆာင္းခဲ႔ရတာေတြ ေၿပာၿပတာကိုေတာ႕ နားညီးမွာေနာ္ ႀကိဳေၿပာထားမယ္” ဟု ၿပံဳရယ္ကာ ၿပန္ေၿပာပါသည္။
အင္း တကယ္တန္းဆို အဖြားက ငယ္ငယ္က ေရႊလင္ပန္းနဲ႕ အခ်င္းေဆးၿပီး ေရႊထီးေဆာင္းလို႕ ေနလာခဲ႔တာပါပဲေလဟု မမၿမတ္က ရီေဝစြာ စကားဆက္၏။ “မမတို႔ကသာ ေဖေဖဘက္လိုက္ၿပီး ဗမာလုပ္ေနတာ ဖြားဖြားက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ သိပ္ၿပင္းထန္တဲ႔သူ၊ မမၿမတ္တို႔ငယ္ငယ္ကဆို ရွမ္းစကားမသင္ေပးရပါ႔မလားဆိုၿပီး ေမေမ႔ကို အၿမဲအၿပစ္တင္ေလ႔ရွိတာေပါ႔၊ နားညီးေအာင္ ႀကားရပါလိမ္႔မယ္၊ သူ႕အကို သီေပါေစာ္ဘြားစဝ္ႀကာစိန္ကို ဦးေနဝင္းက ေအာင္ဘန္းမွာ ဘယ္လိုဖမ္းၿပီးသတ္လိုက္တယ္၊ သူ႔ေယာင္းမ မဟာေဒဝီ ႀသစႀတီးယားသူ အင္ဂဲလ္ဆာဂ်န္႔ကို ဦးေနဝင္းက ဘယ္လိုတိုင္းၿပည္က ေမာင္းထုတ္လိုက္တယ္ ဆိုတာေတြ၊ ၿပီးေတာ႕ သူ႔အကိုဟာ ဘယ္ေလာက္ရဲရင္႔ၿပီး သူ႔ေယာင္းမက ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေမာလွပတယ္ ဆိုတာေတြကို”
“အင္း ..မမစကားႀကားရတာနဲ႔တင္ ဖြားဖြားကိုေၿပးေတြ႔ခ်င္ေနၿပီ၊ ေႀသာ္ဒါနဲ႔ အလုပ္ကိစၥေတြက ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟင္မမ”
“မပူပါနဲ႕ညီမေလးရယ္ ဒါေတြမမတစ္ေယာက္ထဲ စီမံနိဳင္ပါတယ္၊ အလုပ္အပ္ထားတဲ႔ ကုမၸဏီေတြကလည္း စႏၵီကို စာနာနားလည္ေပးနိဳင္မွာပါ၊ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ လုပ္ဖို႕ရွိတဲ႔ ရွိဳးပြဲေတြမွာ စႏၵီပါမွဆိုတာေတြကိုေတာ႕ ဖ်က္ပစ္လိုက္ရမွာပဲ၊ ဒါမွတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ အစားထိုးေပးလိုက္မွာေပါ႕”
ၿပီးေတာ႕ စႏၵီဘယ္သြားတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူ႔မွ မသိပါေစနဲ႔ေနာ္မမ ဟု ကေလးတစ္ေယာက္လို ေတာင္းဆိုေသာအခါ မမၿမတ္က သက္ၿပင္းကို ေလးေလးပင္ပင္ခ်ရင္း က်န္တဲ႔သူေတြ မသိေအာင္ မမလွိဳ႕ဝွက္ထားေပးနိဳင္ေပမဲ႕ ေမာင္ဘုန္းေက်ာ္ကိုေတာ႕ မေၿပာၿပပဲ ေနဖို႕ခက္မလားပဲ၊ ၿပီးေတာ႕ စႏၵီ႕ႀကီးႀကီးေမကို အသိေပးၿပီးမွ သြားရမွာေနာ္ ဟု မမၿမတ္ကေၿပာ၏။
“သူ႔ကိုေတာ႕ လံုးဝအသိမေပးနဲ႔ မမၿမတ္၊ သူသိသြားရင္ စႏၵီထြက္သြားတာ ဘာထူးမွာဦးမွာတဲ႔လည္း၊ စႏၵီသူ႔ကို ေဒါသထြက္ေနတာမဟုတ္ဘူး လံုးဝကို မၿမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ရင္ထဲမွာရွင္းေနတာ ဒါေပမဲ႕ ႀကီးႀကီးေမကိုေတာ႕ စႏၵီအေသအခ်ာေၿပာၿပ ခြင္႔ေတာင္းၿပီးမွသြားမွာပါ။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမမရွိတဲ႔ေနာက္မွာ ႀကီးႀကီးေမဟာ စႏၵီရဲ႕အေဖဆိုလဲဟုတ္ အေမဆိုလဲဟုတ္လို႕ ေၿပာရမဲ႔သူပဲေလ၊ အခုဆို ႀကီးႀကီးေမလည္း ဒီသတင္းႀကားၿပီးေလာက္ေရာေပါ႔၊ မေန႔က ဝမ္းသာၿပီးေပ်ာ္ေနတဲ႔ ႀကီးႀကီးေမ ဒီေန႔ဝမ္းနည္းရတာကို စႏၵီစိတ္မေကာင္းဘူးမမရယ္”
မမၿမတ္က လက္တစ္ဖက္ႏွင္႔ စႏၵီေခါင္းကို ႀကင္နာစြာပြတ္ေပးသည္။ ေအာက္တိုဘာမိုးေႏွာင္းေရစက္ေလးမ်ားကို ဝိုက္ပါတံေလးမ်ားက အႀကင္နာကင္းစြာ သုတ္ခ်ေနေလ၏။
(ဆက္ရန္) ....။
ႀကိဳးစားတားဆီးေနရသည္ အတိတ္ကမၻာထဲ ဘာလို႕မ်ား ၿပန္ပို႕ေနခ်င္ႀကရတာလဲကြယ္ဟု ရင္တြင္းညည္းညဴမိေသာ္လည္း ေကာင္တာစားပြဲမွ တကူးတကလာကာ မိတ္ဖြဲ႔ေနေသာ ေကာင္မေလးကိုႀကည္႔ရင္း ေအးေလ တႏွစ္ခြဲေက်ာ္ ငါႀကိဳးစားစိုက္ပ်ိဳးခဲ႔တဲ႔ သီးခင္းပဲ ခ်က္ၿခင္းစြန္႔ပစ္လိုက္လို႕ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရနိဳင္မွာတဲ႔လည္းေလ ဟု ကိုယ္႕ဖာသာကိုယ္ ေၿဖေတြးကာ ၿပံဳ၍ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္၏။
“ဝမ္းသာလိုက္တာမမရယ္ ညီမက မမရဲ႕ ပရိတ္သတ္ပါ၊ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက မမ ရဲ႔ ရွိဳးပြဲေတာ္ေတာ္မ်ား ႀကည္႔ဖူးတယ္၊ ၿပီးေတာ႕ မမ ပရီဆန္ေတတာ လုပ္တဲ႔ ပြဲအေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အားေပးဖူးတယ္ မမရဲ႕၊ စာရင္းေတြ ကုန္းလုပ္ေနတာနဲ႔ မမ ဝင္လာတာ သတိမထားမိလိုက္ဘူး ေဟာဒီက ေအးစန္းေၿပာၿပမွ မမကို သတိထားမိလိုက္တာ၊ ဝမ္းသာလိုက္တာမမရယ္ အားမနာနဲ႔ေနာ္ လိုတာရွိတာမွာမမ” ဟု သူ႔လက္ကိုဆြဲရင္း ကေလးတစ္ေယာက္လို ရႊင္ၿမဴးေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေၿပာေနေသာ ေကာင္မေလးကို ၿပံဳးၿပရင္း ေက်ဇူးပါကြယ္ဟု ၿပန္ေၿပာလိုက္ရေသာ္လည္း ေစာေစာကလို လြတ္လပ္မွဳကမရွိေတာ႔႕ ရင္ထဲတြင္မြန္းမြန္းသိပ္သိပ္။
သူတို႔၏ စကားသံကို နံေဘးမွနားေထာင္ရင္းမွ မမကေခ်ာလိုက္တာ ပံုၿပင္ထဲက နတ္သမီးေလးလိုပဲ၊ ဘာလို႕ ရုပ္ရွင္မရိုက္တာလဲ၊ မမ ေအာ္တိုေရးေပးပါ ဟူေသာ စားပြဲထိုးမေလးမ်ား၏ ဝိုင္းအံုကြ်တ္စီသံမ်ားႏွင္႔အတူ အၿပင္မွေဈးသည္မ်ား လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားလည္း ဆိုင္အတြင္းစုၿပံဳ၍ ဝင္ေရာက္လာသည္ကိုေတြ႔လိုက္၏၊ သူမဒီဆိုင္ထဲဝင္မိတာမွားၿပီလား။
စႏၵီမမွားပါ ...
သူကိုမိတ္ဆက္ေသာ ေကာင္တာထိုင္ေကာင္မေလးက သူ႕အရပ္သူ႕ဇာတ္ကို အေတာ္နိဳင္နင္းပံုရပါသည္၊ ေအာ္တန္ေအာ္ ေဟာက္တန္ေဟာက္ႏွင္႔ လူစုခြဲေပးလိုက္၏၊ အားနာလိုက္တာ မမရယ္ဟူေသာ ေတာင္းပန္စကားကို ေကာင္မေလး၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ညီမေလးရယ္ရယ္ဟု အဆီအေငါ႔မတည္႔ တုန္လွဳပ္စြာ ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္။
ညီမေကြ်းပါရေစဟု အတင္းတားၿမစ္ေနသည္႔ႀကားက ပိုက္ဆံကိုအတင္းရွင္းရင္း ဆိုင္ထဲမွထြက္ခဲ႔စဥ္ သူ႔ကိုတစ္လွည္႔ လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထိုင္ေသာ ဖတ္လက္စ ဂ်ာနယ္ကိုတစ္လွည္႔ ႀကည္႔ေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ၿဖစ္ေအာင္ေတြ႔ၿဖစ္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလးကိုင္ထားသည္႔ ဂ်ာနယ္ကို စႏၵီေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါသည္၊ သိဆို သူမ၏ အတိတ္ သူမ၏ အနာဂါတ္ႏွင္႔ သူမ၏ ဘဝကို ၿဖိဳလွဲဖ်က္ဆီးခဲ႔သည္႔ ဂ်ာနယ္ေပပဲ။
မုန္းသည္၊ ဂ်ာနယ္ကိုလဲမုန္းသည္၊ ဘုန္းေက်ာ္ကိုလည္းနာက်ည္းသည္။
----------------------------------------------------------
“မဟုတ္ပါဘူး စႏၵီရာ၊ အဲဒါေတြက အီစီကလီေတြပါဟ။ သူတို႔ဖာသာသူတို႔ လာႏြယ္ေနႀကတာပါ၊ ငါ႔ဘဝမွာ နင္ကလြဲရင္ ေဟာဒီရင္ဘက္ထဲကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထည္႔မထားဘူးဆိုတာ နင္သိပါတယ္ဟာ”
ေတာ္စမ္းဘုန္းေက်ာ္။ နင္ဒီစကားေတြ ေၿပာတာအႀကိမ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလည္းဆိုတာေတာင္ ငါမေရတြက္နိဳင္ေတာ႕ဘူး၊ ၿပီးရင္ နင္ရွဳတ္ၿမဲတိုင္းရွဳတ္ တြဲၿမဲတိုင္းတြဲေနတာပဲ၊ ဒီတစ္ေယာက္နဲ႔ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုေၿပာရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ နင္႔ကိုငါဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဘဝရဲ႕လက္တြဲေဖၚအၿဖစ္ လက္တြဲလို႔ရဲမွာလဲ”
“နင္ငါ႔ရဲ႕ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာ အသိဆံုးပါ စႏၵီရာ၊ ဟိုးအထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝ ကတည္းက နင္႔ကိုခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔သူ၊ ကိုးႏွစ္လံုးလံုး ပါရီမွာ ပညာသင္ေနခဲ႔တဲ႕နင္႔ကို ေမွ်ာ္လင္႔ၿခင္းတစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္နဲ႔ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ရင္း ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔သူ၊ ဒီလို နင္႔ကိုခ်စ္တာ လြမ္းတာ ၿမတ္နိဳးတာေတြနဲ႔ ၿပည္႔ေနတဲ႔ ရင္ထဲကို ဘယ္တစ္စံုတစ္ေယာက္က တိုးဝင္ေၿခခ်လို႕ ေနရာရနိဳင္မွာတဲ႔လဲ စႏၵီရာ၊ ဟုတ္ဖူးလား”
ကန္ေရၿပင္ကို ၿဖတ္ကာ သြဲသြဲေလးတိုက္ခတ္လာေသာ ေလညွင္းကို စီးႏွင္ရင္း ဘုန္းေက်ာ္၏အသံတို႔က လႊမ္းေမာဆြတ္ႀကည္ဘြယ္။
ေစာေစာက ဆူပြက္ေနေသာ စႏၵီ႕စိတ္မ်ား ၿငိမ္သက္ေပ်ာ႕ေၿပာင္းသြားသည္၊ သည္အေၿပာေလးမ်ားေအာက္ စႏၵီအႀကိမ္ႀကိမ္လဲၿပိဳခဲ႔ရဖူးၿပီပဲ။
“ေတာ္ပါဘုန္းေက်ာ္ရာ ေၿပာလိုက္ရင္ေတာ႕ ဇာတ္မင္းသားစတိုင္နဲ႔ ေၿမႀကီးထဲပဲ တိုးသြားေတာ႕မေယာင္ေယာင္ ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းရွဳတ္ဦးမယ္၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ခြင္႔လႊတ္ေပးေနရတဲ႔ ငါ႔ကိုယ္ငါလည္း သနားလွၿပီ၊ ေအး .. ဒါေပမဲ႕ တစ္ခုေတာ႕ရွိတယ္ေနာ္ အခုအခ်ိန္အထိ ငါနင္႔ကို စိတ္ဆိုးတဲ႔အဆင္႔ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ ဒီထက္ ဒီထက္ပိုလာၿပီး ငါစိတ္ပ်က္သြားတဲ႔ အဆင္႔ကိုေတာ႕ မေရာက္မိပါေစနဲ႔”
မ်က္ေစာင္းခ်ီကာေၿပာရင္း လွည္႔ထြက္လိုက္ေသာ သူမကို ဘုန္းေက်ာ္ကဆြဲလွည္႔ရင္း ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ကာ “စိတ္လည္းမပ်က္ေစရဘူး စိတ္လည္းမဆိုးေစရဘူး ခ်စ္ပဲခ်စ္ေစရမယ္” ဟုေၿပာရင္း စႏၵီ႕နဳတ္ခမ္းအေပၚ အနမ္းပြင္႔ခ်ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
သြားပါ အပိုေတြဟု ရုန္းကန္လိုက္ၿငား ရုန္းကန္ၿခင္းတြင္ အင္အားမဲ႔ေနေလ၏။
----------------------------------------
“ေန႕လည္စားဖို႕ ကိုယ္႕ကိုေစာင္႔ေနေနာ္” ဟု ေၿပာကာ ဆင္ဝင္ေရွ႔တြင္ ရပ္ေပးလိုက္ေသာ ဘုန္းေက်ာ္ကို ၿပံဳးၿပေခါင္းညိတ္ရင္း စႏၵီကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။
မွန္တခါးႀကည္ႀကည္ေလးမွ ၿဖတ္ေဖါက္ၿမင္ေနရေသာ ရံုးခန္အတြင္းတြင္ကား ထံုးစံအတိုင္း မမၿမတ္ႏွင္႔ ဝန္ထမ္းမေလးမ်ား ကာစတန္မာမ်ားႏွင္႔ စည္ကားလ်က္၊ သို႕ေသာ္ သူတို႔၏မ်က္ဝန္းမ်ားက ေတြ႔ေနက်မ်က္ဝန္းမ်ားမဟုတ္၊ တစံုတရာကို စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔ေနဟန္ႏွင္႔။
ဘာေတြၿဖစ္ေနလဲ။
သြားမယ္စႏၵီဟု နဳတ္ဆက္ကာ ကားဘီးလိမ္႔ထြက္သြားေသာ ဘုန္းေက်ာ္ကိုပင္ ၿပန္မႏုတ္ဆက္မိ၊ ထင္႔ေနေသာ ရင္အစံုႏွင္႔ မွန္တံခါးကို တြန္းဖြင္႔ကာ လွမ္းဝင္လိုက္သည္။
“မေန႔က အရမ္းေမာသြားလား” ဟူေသာ မမၿမတ္၏ ဟန္ေဆာင္မွန္းသိသာလြန္းသည္႔ အၿပံဳးဆင္အေမးအဆံုး “မေန႔က မမစႏၵီအရမ္းလွတာပဲ” “ ေအာင္မယ္ အရင္မလွတဲ႔အတိုင္း တို႔မမက ဘယ္အခ်ိန္မဆို အၿမဲလွၿပီးသားပါေနာ္” “မမစႏၵီက အၿပင္မွာလည္းအရမ္းလွတာပဲ” စေသာ တပည္႔ေကာင္မေလးမ်ား၏ ကြ်တ္စီညံသံမ်ားကို အၿပံဳးႏွင္႔ေက်ာခိုင္းရင္း မမၿမတ္၏လက္ကိုဆြဲကာ သူမ၏ရံုးခန္းထဲ ဝင္လိုက္၏။ ၿပီးမွ တံခါးကို အေသအခ်ာၿပန္ပိတ္ရင္း “ဘာၿဖစ္ေနတာလဲ မမၿမတ္ စႏၵီ႕ကိုမညာနဲ႔ေနာ္ မမမ်က္ႏွာက တစ္စံုတရာၿဖစ္ေနလို႕ ေၿပာၿပေနတယ္“ ဟုလွမ္းေမးလိုက္သည္။
အတန္အႀကာသည္အထိ တိတ္ဆိတ္ေနရာမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်လိုဟန္ႏွင္႔ မမၿမတ္ ဟင္းကနဲ႔ သက္ၿပင္းေမာရွည္တစ္ခုကို ခ်လိုက္၏။
“ဒီမနက္ လွ်ပ္တၿပတ္ဂ်ာနယ္မွာ စႏၵီတို႕ေစ႕စပ္တဲ႔သတင္းပါတယ္”
“ေအာင္မေလးမမၿမတ္ရယ္ ဒီသတင္းမ်ား လွ်ပ္တၿပတ္တင္မကဘူး ဂ်ာနယ္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာပါပဲ မေန႔က မီဒီယာအေတာ္မ်ားမ်ားကလာတာ မမၿမတ္သိသားနဲ႔”
“ေနဦးစႏၵီမမၿမတ္ေၿပာတာမဆံုးေသးဘူး” ဟု ၿဖတ္ေၿပာရင္း တစ္စံုတစ္ခုကို ခ်ီတံုခ်တံုဟန္ႏွင္႔ မမၿမတ္ခဏမွ် ေတြေဝသြား၏၊ ၿပီးမွ “ဒီသတင္းနဲ႔အတူ တစ္မ်က္ႏွာထဲမွာ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို တြဲၿပီးေရးထားတယ္” ဟု ေၿပာေလသည္။
ဘာသတင္းလဲ မမၿမတ္ နားမလည္ဟန္ႏွင္႔ လွမ္းေမးေသာအခါ “အကယ္ဒမီမင္းသမီးတစ္ေယာက္က နာမည္ႀကီး လုပ္ငန္းရွင္လူငယ္တစ္ေယာက္ကို ကာမကိုလိမ္လည္ယူမွဳနဲ႔ တရားစြဲဆိုထားတယ္ ဆိုတဲ႔သတင္း”
နားမလည္ဟန္ႏွင္႔ မမၿမတ္ကို ေငးႀကည္႔ေနမိသည္။
“အဲဒီလူငယ္က ေမာင္ဘုန္းေက်ာ္ပဲ”
ေကာင္းကင္ႀကီးၿပိဳက်သြားသလို ခံစားလိုက္မိသည္။ ရွက္ရြံ႕စိတ္ႏွင္႔အတူ ေဒါသက ရင္ထဲပ်ိဳ႔ကာ ထိုးတက္လာ၏၊ ထိုအခိုက္ ဖုန္းၿမည္သံကို လွမ္းႀကားလိုက္မိသည္၊ ဘုန္းေက်ာ္။ ေဒါသႏွင္႔ ပူေလာင္စြာ ဖုန္းကိုပိတ္ပစ္ရန္ ခလုပ္ေပၚလက္တင္မိလိုက္ခ်ိန္တြင္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ပြက္ဆူေနေသာ ေသြးမ်ားက သိသိသာသာတည္ၿငိမ္သြား၏။
ဖုန္းကိုဖြင္႔လိုက္ေသာအခါ “စႏၵီ ...လွ်ပ္တၿပတ္မွာ ပါတဲ႔သတင္းကို ဂရုမစိုက္နဲ႔ေနာ္ ဒါဘာမွမဟုတ္ဘူး ဒီေကာင္မ ဂ်ာနယ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး သက္သက္လုပ္တာ၊ ကိုယ္တို႔ကို သက္သက္အရွက္ခြဲတာ” ဟု ဘုန္းေက်ာ္က ထိပ္လန္႔ေခ်ာက္ၿခားစြာ ဗလံုးဗေထြး လွမ္းေၿပာသံကိုႀကားရသည္၊ အခုကိုယ္ စႏၵီ႕ဆီလာေနၿပီဟုလည္း ေၿပာေသး၏။
“ဘုန္းေက်ာ္ နင္ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္စမ္း၊ ဒါနင္ၿပဳခဲ႔တဲ႔အမွဳပဲ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အၿပစ္တင္ေနစရာမလိုဘူး ၿပီးေတာ႕ ငါ႔ကိုလည္း ရွင္းၿပေနစရာမလိုဘူး၊ ငါကိုးရီးယားမ မဟုတ္ဘူး ၿမန္မာမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ပါ၊ လင္ၿပိဳင္လုတဲ႔ မိန္းမရယ္လို႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကေမးေငါ႔မွာကို မခံနိဳင္ဘူး ဘုန္းေက်ာ္”
“ကိုယ္ေၿပာပါရေစအံုးစႏၵီ၊ ဒီကိစၥက ...”
“ေနဦးဘုန္းေက်ာ္ ငါ႔စကားမဆံုးေသးဘူး ငါအရင္ေၿပာမယ္၊ နင္႔ကိုငါေၿပာဖူးပါတယ္ ငါအေႀကာက္ဆံုးက နင္႔ကိုငါ စိတ္ပ်က္သြားမဲ႔တေန႔ကိုပဲလို႕၊ အခု အံ႕ႀသစရာေကာင္းေအာင္ ငါ နင္႔ကိုစိတ္ဆိုးမေနဘူး၊ ဒါေပမဲ႕ လံုးဝႀကီးကို စိတ္ပ်က္သြားတာ၊ လံုး၀စိတ္ကုန္သြားတာ၊ ဒါပဲဘုန္းေက်ာ္” ဟုေၿပာရင္း ဖုန္းပိတ္စဥ္ ေနပါဦးစႏၵီကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟူေသာ ေသြးရူးေသြးတန္းေအာ္လိုက္သည္႔ ဘုန္းေက်ာ္၏ အသံကို ေနာက္ဆံုးလွမ္း၍ႀကားလိုက္ရသည္။
----------------------------------------------
ကားကိုေမာင္းရင္း ေပါ႔သြားရေအာင္ ငိုခ်လိုက္ပါလားညီမေလးဟု မမၿမတ္က ညင္သာစြာဆို၏။ သို႔ေသာ္ စႏၵီရင္ထဲ မမၿမတ္ထင္သလိုမဟုတ္ပဲ အံ႕ႀသစရာေကာင္းေအာင္ ရွင္းလင္းေနပါသည္။ 
“ရတယ္မမၿမတ္ စႏၵီဘာမွမၿဖစ္ဘူး” ဟူေသာသူ႔စကားအဆံုး မမၿမတ္က မယံုသလိုေစာင္းငဲ႕ႀကည္႔၏။
“တကယ္ေၿပာတာ မမရဲ႕ စႏၵီ႔ရင္ထဲမွာ သူနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဘာမွကိုမရွိေတာ႕တာ စႏၵီ႔ကိုယ္ေတာင္ စႏၵီအံ႕ႀသတယ္”
ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေလးေၿပာလိုက္ေသာ သူကိုႀကည္႔ရင္း “မဟုတ္ေသးဘူးေလ စႏၵီ၊ စႏၵီတို႔က ေစ႕စပ္ထားၿပီးၿပီေလ၊ လူႀကီးေတြရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာေတြကိုလည္း ထည္႔တြက္ရဦးမယ္၊ ဘယ္အရာမဆို အေဆာတလ်င္ဆံုးၿဖတ္ခ်က္မခ်ပါနဲ႔ ညီမေလးရယ္၊ ေသြးေအးမွ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီး ရင္ဆိုင္ႀကေပါ႔၊ ဘဝမွာအတူလက္တြဲမယ္လို႕ ကတိၿပဳေစ႕စပ္ခဲ႔ႀၿပီးၿပီပဲ ဘာအခက္အခဲရွိရွိ အတူရင္ဆိုင္ရမွာေပါ႔”
မမၿမတ္က ညင္သာစြာေခ်ာ႕ေမာ႕ေၿပာဆိုေနေသာ္လည္း စႏၵီ႔ရင္တြင္း ဘာလွိဳင္းဂယက္မွမရွိေအာင္ ၿငိမ္သက္လြန္းေန၏။
“မမၿမတ္ စႏၵီခရီးထြက္ခ်င္တယ္၊ ေလာေလာဆယ္ဆယ္ သူ႔နဲ႔မေတြ႔ခ်င္ဘူး၊ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ အေႏွာက္အယွက္ကင္းတဲ႔ ေနရာတစ္ခုမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနလိုက္ခ်င္တယ္”
“အင္း ဒါလည္းေကာင္းတာပဲ၊ မဟုတ္ရင္ သတင္းေထာက္ေတြရန္နဲ႔ ငါ႔ညီမေလး ဖိစီးမွဳေတြ အမ်ားႀကီးရွိလာမွာ၊ ေငြေဆာင္တို႕ ေခ်ာင္းသာတို႕ ငပလီတို႕သြားပါလား စိတ္ညစ္ရင္ ပင္လယ္ေရကူးရတယ္တဲ႔”
“ဟင္႔အင္း ပင္လယ္ကိုမသြားခ်င္ပါဘူး၊ ရာသီဥတုက မေကာင္းေသးသလို အခုစႏၵီက စိတ္မွညစ္မေနပဲေလ၊ သူမလိုက္လာနိဳင္တဲ႔ ေနရာမ်ိဳးမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေလးေနခ်င္တာ” ဆိုးေနက်အတိုင္း မမၿမတ္ကို ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေၿပာလိုက္၏။
“အင္း..ဒါဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္ ေတာင္ႀကီးမွာ မမၿမတ္ရဲ႕ အဘြားတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္ရွိတယ္၊ အဘြားဆိုေပမဲ႕ မမၿမတ္အေမရဲ႕ အေဒၚ၊ မမၿမတ္တို႕နဲ႔ ဘြားေလးေတာ္မွာေပါ႔၊ အိမ္မွာ အိမ္ေဖၚႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္နဲ႕ သူ႕တစ္ေယာက္ထဲေနတာ၊ သားသမီးေတြအားလံုးက ႀသဇီမွာေလ”
စႏၵီသြားေနလို႕ အဲဒီဖြားဖြားအတြက္ အေႏွာက္အယွက္မ်ား ၿဖစ္ေနမလားမသိဘူး ဟု အားနာစြာ ေမးမိေသာအခါ မမၿမတ္က “ေအာင္မေလး အဲဒါအတြက္ ဘာမွမပူနဲ႔ အိမ္ႀကီးက အႀကီးႀကီး၊ ႀကီးဆို သီေပါေစာ္ဘြားရဲ႕ မိသားစုအိမ္ေလ၊ အခန္းေတြလည္းအမ်ားႀကီးပဲ၊ ဖြားဖြားက အဲဒီအိမ္ႀကီးနဲ႔ ပစၥည္းပစၥယေတြကို မခြဲနိဳင္လို႕ သားသမီးေတြေခၚတာကို အတင္းၿငင္းၿပီးေနေနတာ၊ တစ္ခုေတာ႕ရွိတယ္ အတိတ္တုန္းက ေရႊထီးေဆာင္းခဲ႔ရတာေတြ ေၿပာၿပတာကိုေတာ႕ နားညီးမွာေနာ္ ႀကိဳေၿပာထားမယ္” ဟု ၿပံဳရယ္ကာ ၿပန္ေၿပာပါသည္။
အင္း တကယ္တန္းဆို အဖြားက ငယ္ငယ္က ေရႊလင္ပန္းနဲ႕ အခ်င္းေဆးၿပီး ေရႊထီးေဆာင္းလို႕ ေနလာခဲ႔တာပါပဲေလဟု မမၿမတ္က ရီေဝစြာ စကားဆက္၏။ “မမတို႔ကသာ ေဖေဖဘက္လိုက္ၿပီး ဗမာလုပ္ေနတာ ဖြားဖြားက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ သိပ္ၿပင္းထန္တဲ႔သူ၊ မမၿမတ္တို႔ငယ္ငယ္ကဆို ရွမ္းစကားမသင္ေပးရပါ႔မလားဆိုၿပီး ေမေမ႔ကို အၿမဲအၿပစ္တင္ေလ႔ရွိတာေပါ႔၊ နားညီးေအာင္ ႀကားရပါလိမ္႔မယ္၊ သူ႕အကို သီေပါေစာ္ဘြားစဝ္ႀကာစိန္ကို ဦးေနဝင္းက ေအာင္ဘန္းမွာ ဘယ္လိုဖမ္းၿပီးသတ္လိုက္တယ္၊ သူ႔ေယာင္းမ မဟာေဒဝီ ႀသစႀတီးယားသူ အင္ဂဲလ္ဆာဂ်န္႔ကို ဦးေနဝင္းက ဘယ္လိုတိုင္းၿပည္က ေမာင္းထုတ္လိုက္တယ္ ဆိုတာေတြ၊ ၿပီးေတာ႕ သူ႔အကိုဟာ ဘယ္ေလာက္ရဲရင္႔ၿပီး သူ႔ေယာင္းမက ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေမာလွပတယ္ ဆိုတာေတြကို”
“အင္း ..မမစကားႀကားရတာနဲ႔တင္ ဖြားဖြားကိုေၿပးေတြ႔ခ်င္ေနၿပီ၊ ေႀသာ္ဒါနဲ႔ အလုပ္ကိစၥေတြက ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟင္မမ”
“မပူပါနဲ႕ညီမေလးရယ္ ဒါေတြမမတစ္ေယာက္ထဲ စီမံနိဳင္ပါတယ္၊ အလုပ္အပ္ထားတဲ႔ ကုမၸဏီေတြကလည္း စႏၵီကို စာနာနားလည္ေပးနိဳင္မွာပါ၊ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ လုပ္ဖို႕ရွိတဲ႔ ရွိဳးပြဲေတြမွာ စႏၵီပါမွဆိုတာေတြကိုေတာ႕ ဖ်က္ပစ္လိုက္ရမွာပဲ၊ ဒါမွတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ အစားထိုးေပးလိုက္မွာေပါ႕”
ၿပီးေတာ႕ စႏၵီဘယ္သြားတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူ႔မွ မသိပါေစနဲ႔ေနာ္မမ ဟု ကေလးတစ္ေယာက္လို ေတာင္းဆိုေသာအခါ မမၿမတ္က သက္ၿပင္းကို ေလးေလးပင္ပင္ခ်ရင္း က်န္တဲ႔သူေတြ မသိေအာင္ မမလွိဳ႕ဝွက္ထားေပးနိဳင္ေပမဲ႕ ေမာင္ဘုန္းေက်ာ္ကိုေတာ႕ မေၿပာၿပပဲ ေနဖို႕ခက္မလားပဲ၊ ၿပီးေတာ႕ စႏၵီ႕ႀကီးႀကီးေမကို အသိေပးၿပီးမွ သြားရမွာေနာ္ ဟု မမၿမတ္ကေၿပာ၏။
“သူ႔ကိုေတာ႕ လံုးဝအသိမေပးနဲ႔ မမၿမတ္၊ သူသိသြားရင္ စႏၵီထြက္သြားတာ ဘာထူးမွာဦးမွာတဲ႔လည္း၊ စႏၵီသူ႔ကို ေဒါသထြက္ေနတာမဟုတ္ဘူး လံုးဝကို မၿမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ရင္ထဲမွာရွင္းေနတာ ဒါေပမဲ႕ ႀကီးႀကီးေမကိုေတာ႕ စႏၵီအေသအခ်ာေၿပာၿပ ခြင္႔ေတာင္းၿပီးမွသြားမွာပါ။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမမရွိတဲ႔ေနာက္မွာ ႀကီးႀကီးေမဟာ စႏၵီရဲ႕အေဖဆိုလဲဟုတ္ အေမဆိုလဲဟုတ္လို႕ ေၿပာရမဲ႔သူပဲေလ၊ အခုဆို ႀကီးႀကီးေမလည္း ဒီသတင္းႀကားၿပီးေလာက္ေရာေပါ႔၊ မေန႔က ဝမ္းသာၿပီးေပ်ာ္ေနတဲ႔ ႀကီးႀကီးေမ ဒီေန႔ဝမ္းနည္းရတာကို စႏၵီစိတ္မေကာင္းဘူးမမရယ္”
မမၿမတ္က လက္တစ္ဖက္ႏွင္႔ စႏၵီေခါင္းကို ႀကင္နာစြာပြတ္ေပးသည္။ ေအာက္တိုဘာမိုးေႏွာင္းေရစက္ေလးမ်ားကို ဝိုက္ပါတံေလးမ်ားက အႀကင္နာကင္းစြာ သုတ္ခ်ေနေလ၏။
(ဆက္ရန္) ....။
No comments:
Post a Comment