“ေမြ႔ေပ်ာ္ရာအလြမ္း”
အခန္း (၄)
“ဒါသမီးရဲ႕အခန္း၊ သေဘာက်ရဲ႕လား” ဖြားဖြားက အခန္းကိုၿပရင္း ၿပံဳး၍ေမး၏။
အလ်ား၁၅ေပ အနံ၁၀ေပခန္႔က်ယ္ေသာ အခန္းႀကီးထဲ ကုတင္၊ စာေရးစားပြဲ၊ မွန္တင္ခံု ေရခ်ိဳးခန္းတို႕ကို ၿပည္႔စံုစြာ။
ေၿပာင္လက္ေတာက္ပေနေသာ ႀကမ္းၿပင္ထက္တြင္ လွပေသာ ကႏုတ္လက္ရာမ်ားႏွင္႔ တန္ဆာထားသည္႔ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီးက ႀကြႀကြရြရြႏွင္႔ မဟာဆန္လြန္းလွသည္။
ဘာေႀကာင္႔ရယ္မသိ “လွလိုက္တဲ႔ကုတင္ႀကီးရယ္” ဟု ဆိုကာ စႏၵီကုတင္နားသို႕ အလိုလိုေၿပးဝင္တိုးကပ္သြားမိသည္။ သည္ကုတင္ႀကီးက သူမႏွင္႔ရင္းရင္းႏွီးႏွီး၊ ဘယ္တုန္းက ဘယ္မွာေတြ႔ဖူးပါလိမ္႔။ ဟင္႔အင္း မဟုတ္ဘူး ေတြ႔ဖူးတာမဟုတ္ဘူး ငါအိပ္ဖူးတာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးႀကီးကို အိပ္ဖူးတယ္ ဟု စိတ္တြင္းေရရြတ္မိသည္။
အလ်ား၁၅ေပ အနံ၁၀ေပခန္႔က်ယ္ေသာ အခန္းႀကီးထဲ ကုတင္၊ စာေရးစားပြဲ၊ မွန္တင္ခံု ေရခ်ိဳးခန္းတို႕ကို ၿပည္႔စံုစြာ။
ေၿပာင္လက္ေတာက္ပေနေသာ ႀကမ္းၿပင္ထက္တြင္ လွပေသာ ကႏုတ္လက္ရာမ်ားႏွင္႔ တန္ဆာထားသည္႔ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီးက ႀကြႀကြရြရြႏွင္႔ မဟာဆန္လြန္းလွသည္။
ဘာေႀကာင္႔ရယ္မသိ “လွလိုက္တဲ႔ကုတင္ႀကီးရယ္” ဟု ဆိုကာ စႏၵီကုတင္နားသို႕ အလိုလိုေၿပးဝင္တိုးကပ္သြားမိသည္။ သည္ကုတင္ႀကီးက သူမႏွင္႔ရင္းရင္းႏွီးႏွီး၊ ဘယ္တုန္းက ဘယ္မွာေတြ႔ဖူးပါလိမ္႔။ ဟင္႔အင္း မဟုတ္ဘူး ေတြ႔ဖူးတာမဟုတ္ဘူး ငါအိပ္ဖူးတာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးႀကီးကို အိပ္ဖူးတယ္ ဟု စိတ္တြင္းေရရြတ္မိသည္။
ဖြားဖြားက ေက်နပ္သေဘာက်စြာ လိုက္ပါလာရင္း “ဟုတ္တယ္သိပ္လွတဲ႔ကုတင္ႀကီးေပါ႔ သမီးေလးရယ္၊ ဒါေပမဲ႕ ဒီကုတင္ရဲ႕ မူလပိုင္ရွင္က ဖြားဖြားတို႕မိသားစုေတာ႕မဟုတ္ဘူး ေက်ာ႕ဝ္ပီးလံု အဲ အကိုႀကီး စဝ္ႀကာစိန္ကို သူ႔မိတ္ေဆြ က်ိဳင္းတံုေစာ္ဘြား ေက်ာ႕ဝ္ခ်ိဳင္လံုက မဂၤလာလက္ဖြဲ႔ေပးခဲ႔တာ၊ တခါက အကိုႀကီးစဝ္ႀကာစိန္ က်ိဳင္းတံုေဟာနန္းကို သြားလည္တုန္းက ဒီကုတင္မွာအိပ္ရင္း အိပ္မက္ေကာင္းေတြမက္တဲ႔ ကုတင္ႀကီးဆိုၿပီး ခ်ီးက်ဴးဖူးတာနဲ႔ အကိုႀကီးမဂၤလာေဆာင္ေတာ႕ ေက်ာ႕ဝ္ခ်ိဳင္လံုက အမွတ္တရနဲ႔လက္ဖြဲ႔ခဲ႔တာ၊ အမေတာ္ေစာသုစႏၵီ အဲ အင္ဂဲလ္ လည္း ဒီကုတင္မွာအိပ္တိုင္း အရမ္းႀကည္နဴးဖို႔ေကာင္းတဲ႔ အိပ္မက္ေတြ မက္ေလ႔ရွိတယ္လို႕ ဖြားဖြားကို မႀကာခဏ ေၿပာၿပဖူးတယ္၊ အခုေတာ႕ ေၿမးေလးစႏၵီက ဒီကုတင္ႀကီးမွာအိပ္ၿပီး အိပ္မက္ေကာင္းေကာင္းေလးေတြ မက္ေပါ႔ ဟုတ္ၿပီလား” ဟု ဆိုကာ ဖြားဖြားက စႏၵီေခါင္းကို ညင္သာစြာပြတ္ေပးပါသည္။
ကုတင္ေပၚထိုင္ကာ ဖြားဖြား၏ ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းထည္႔ထားရင္းက ရန္ကုန္မွာက်န္ရစ္သည္႔ ႀကီးႀကီးေမကို လွမ္းသတိရမိသည္ ႀကီးႀကီးေမတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုေနရွာမလဲ၊ ထိုမွတဆက္တည္း ဘုန္းေက်ာ္၏ရုပ္သြင္ကို ၿမင္ေယာင္မိၿပန္သည္။
“ကဲ ေၿမးေလးလည္း ပင္ပန္းလာတယ္ ခဏတၿဖဳတ္နား ၿပီးေတာ႕ ေရခ်ိဳးၿပီးဆင္းလာေနာ္၊ ဖြားဖြားတို႕ ညစာစားႀကရေအာင္ အဲ ..သမီးေလးလိုတာရွိရင္ ေဟာဒီက နန္းမြန္ကို ခိုင္းလို႕ရတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ခြန္သာနဲ႔ မစိန္ဆိုတာလည္းရွိေသးတယ္၊ ခြန္သာက ေၿမးေလးကို တံခါးဖြင္႔ေပးတဲ႔သူ မစိန္ကေတာ႕ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ”
“ဟုတ္ကဲ႕ဖြားဖြား” ဟု ေၿဖရင္း နန္းမြန္ကို ၿပံဳးၿပလိုက္ေသာအခါ နန္းမြန္က ႏွစ္လိုဖြယ္အၿပံဳးႏွင္႔တံု႕ၿပန္ရင္း သူအား ေခါင္းကိုညႊန္႔ၿပသည္။
ဖြားဖြားႏွင္႔ နန္းမြန္ၿပန္ထြက္သြားေသာအခါ စႏၵီတစ္ေယာက္ ကုတင္ထက္က ေမႊ႕ယာေပၚ ပစ္လွဲခ်လိုက္ရင္း တေနကုန္ ကားေမာင္းလာရ၍ တကိုယ္လံုး ေညာင္းညာေနသည္ကို ေၿဖေလွ်ာ႕လိုက္၏၊ ၿပဴတင္းေပါက္မွတဆင္႔ အခန္းအတြင္းတိုးဝင္ေနေသာ တရုတ္စကားပန္းပြင္႔ ရနံ႔သင္ႀကဴႀကဴေလးက ေမႊအီစြာပ်ံ႕လြင္႔ေနသည္။
ဖြားဖြားႏွင္႔ နန္းမြန္ၿပန္ထြက္သြားေသာအခါ စႏၵီတစ္ေယာက္ ကုတင္ထက္က ေမႊ႕ယာေပၚ ပစ္လွဲခ်လိုက္ရင္း တေနကုန္ ကားေမာင္းလာရ၍ တကိုယ္လံုး ေညာင္းညာေနသည္ကို ေၿဖေလွ်ာ႕လိုက္၏၊ ၿပဴတင္းေပါက္မွတဆင္႔ အခန္းအတြင္းတိုးဝင္ေနေသာ တရုတ္စကားပန္းပြင္႔ ရနံ႔သင္ႀကဴႀကဴေလးက ေမႊအီစြာပ်ံ႕လြင္႔ေနသည္။
ေမႊးအီလွေသာ တရုတ္စကားရနံ႕ေလးကို ရွဳရွိဳက္ရင္း စႏၵီမ်က္ခြံမ်ားေလးလံလာသည္၊ ေနာက္ေတာ႕ သူမအိပ္ေပ်ာ္သြားသလား မကြဲၿပား။
ရွိဳက္ငိုသံတစ္သံေႀကာင္႔ သူမလန္႔နိဳးလာေသာအခါ တရုတ္စကားပင္မ်ား ဝန္းရံေနေသာ ၿမက္ခင္းၿပင္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းလ်က္ရွိေနသည္ကို စႏၵီအံ႕ႀသတႀကီးေတြ႔လိုက္ရသည္၊ တရုတ္စကားပြင္႔ေႀကြမ်ားက ၿမက္ခင္းၿပင္ထက္ ၿပန္႔က်ဲလ်က္။
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ႏွင္းလာၿမဴခိုးလား မေဝခြဲနိဳင္သည္႔ အခိုးေငြ႔မ်ားႏွင္႔ အံု႕မွိဳင္းရစ္ဆိုင္းေနသည္။ ေနဝင္သြားခဲ႔သည္မွာ အေတာ္ႀကာၿပီထင္ရ၏။ ၿမင္ကြင္းက မႀကည္လင္လွ၊ ငါအိပ္မက္ မက္ေနတာပဲဟု စႏၵီသူ႕ကိုယ္သူသတိေပးလိုက္သည္။
ရွိဳက္ငိုသံက ပို၍ပီၿပင္လာသည္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို စႏၵီအေသအခ်ာစူးစိုက္ႀကည္႔မိေသာအခါ တရုတ္စကားပင္ႏွင္႔ ပုဏၰားရိပ္ပင္မ်ားအဆံုးတြင္ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္း တံတိုင္းလို ထံုးၿဖဴသုတ္ထားေသာ မဟာရံတံတိုင္းတစ္ခုကို ေတြ႔ၿမင္ရသည္။ ထိုတံတိုင္း၏ဟိုတစ္ဖက္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး စႏၵီကို ေက်ာေပးကာ ရိႈက္ငိုေနေလ၏။
ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး ႏွင္းလာၿမဴခိုးလား မေဝခြဲနိဳင္သည္႔ အခိုးေငြ႔မ်ားႏွင္႔ အံု႕မွိဳင္းရစ္ဆိုင္းေနသည္။ ေနဝင္သြားခဲ႔သည္မွာ အေတာ္ႀကာၿပီထင္ရ၏။ ၿမင္ကြင္းက မႀကည္လင္လွ၊ ငါအိပ္မက္ မက္ေနတာပဲဟု စႏၵီသူ႕ကိုယ္သူသတိေပးလိုက္သည္။
ရွိဳက္ငိုသံက ပို၍ပီၿပင္လာသည္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို စႏၵီအေသအခ်ာစူးစိုက္ႀကည္႔မိေသာအခါ တရုတ္စကားပင္ႏွင္႔ ပုဏၰားရိပ္ပင္မ်ားအဆံုးတြင္ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္း တံတိုင္းလို ထံုးၿဖဴသုတ္ထားေသာ မဟာရံတံတိုင္းတစ္ခုကို ေတြ႔ၿမင္ရသည္။ ထိုတံတိုင္း၏ဟိုတစ္ဖက္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး စႏၵီကို ေက်ာေပးကာ ရိႈက္ငိုေနေလ၏။
“မငိုပါနဲ႔ ေနာင္းယဥ္။ ငါဒီကိစၥကို မပ်က္ပ်က္ေအာင္ စီစဥ္ပါ႔မယ္။ ၿပီးေတာ႕ ေနာင္းယဥ္နဲ႕ ထြန္းေအး ဒီရက္ပိုင္အတြင္း ဆံုနိဳင္ေအာင္လည္း ငါစီစဥ္ေပးပါ႔မယ္”
“ေက်ာ႔ဝ္ပီးလံု တကယ္ေၿပာေနတာလား ေနာင္းယဥ္ကို ႏွစ္သိမ္႔ေနတာလား”
ငိုရိႈက္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးအနားသို႕ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ေရာက္လာကာ အခ်ီတခ်ေၿပာသံကိုႀကားရ၍ စႏၵီထိုင္ေနရာမွ ထိုတံတိုင္းအနီးရွိ တရုတ္စကားပင္ရင္းသို႕ တိုးကပ္သြားသည္။ ထိုသို႕တိုးကပ္သြားစဥ္ သစ္ကိုင္ေခ်ာက္တစ္ခုကို နင္းမိလိုက္၍ ေခ်ာက္ကနဲ႔အသံၿမည္သြားေလ၏။
အမ်ိဳးသားေရာ အမ်ိဳးသမီးပါ အသံလာရာ စႏၵီပုန္းေနသည္႔ တရုတ္စကားပင္ဆီကို ရုတ္တရက္ ထိန္႔လန္႔သြားဟန္ႏွင္႔ လွည္႔ႀကည္႔လိုက္ႀကေသာ္လည္း စႏၵီကို ၿမင္ေတြ႔သြားပံုေတာ႕မရပါ။ လွပေခ်ာေမာလြန္းလွေသာ သူမထက္ငယ္ဦးမည္ဟု ထင္ရသည္႔ မိန္မေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ စစ္ႀကိဳေခတ္ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္ စႏၵရားဆရာဗလင္တီနိဳလိုင္ဘေရ႔စ္၏ ဆံပင္ပံုညွပ္ထားကာ ႏုတ္ခန္းေမြးသဲ႔သဲ႕ႏွင္႔ ခန္႔ညားတည္ေသာ ရုပ္ရည္ရွိသည္႔ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး၊ ထိုအမ်ိဳးသားကို ၿမင္ရသည္ႏွင္႔ ဘာေႀကာင္႔မွန္းမသိ စႏၵီရင္ထဲ ေႏြးကနဲ႕ၿဖစ္သြားကာ ႏွလံုးအိမ္က တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသည္ကို သတိထားမိသည္။ သူတို႕ဘယ္သူေတြမ်ားပါလိမ္႔။
ငိုရိႈက္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးအနားသို႕ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ေရာက္လာကာ အခ်ီတခ်ေၿပာသံကိုႀကားရ၍ စႏၵီထိုင္ေနရာမွ ထိုတံတိုင္းအနီးရွိ တရုတ္စကားပင္ရင္းသို႕ တိုးကပ္သြားသည္။ ထိုသို႕တိုးကပ္သြားစဥ္ သစ္ကိုင္ေခ်ာက္တစ္ခုကို နင္းမိလိုက္၍ ေခ်ာက္ကနဲ႔အသံၿမည္သြားေလ၏။
အမ်ိဳးသားေရာ အမ်ိဳးသမီးပါ အသံလာရာ စႏၵီပုန္းေနသည္႔ တရုတ္စကားပင္ဆီကို ရုတ္တရက္ ထိန္႔လန္႔သြားဟန္ႏွင္႔ လွည္႔ႀကည္႔လိုက္ႀကေသာ္လည္း စႏၵီကို ၿမင္ေတြ႔သြားပံုေတာ႕မရပါ။ လွပေခ်ာေမာလြန္းလွေသာ သူမထက္ငယ္ဦးမည္ဟု ထင္ရသည္႔ မိန္မေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ စစ္ႀကိဳေခတ္ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္ စႏၵရားဆရာဗလင္တီနိဳလိုင္ဘေရ႔စ္၏ ဆံပင္ပံုညွပ္ထားကာ ႏုတ္ခန္းေမြးသဲ႔သဲ႕ႏွင္႔ ခန္႔ညားတည္ေသာ ရုပ္ရည္ရွိသည္႔ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး၊ ထိုအမ်ိဳးသားကို ၿမင္ရသည္ႏွင္႔ ဘာေႀကာင္႔မွန္းမသိ စႏၵီရင္ထဲ ေႏြးကနဲ႕ၿဖစ္သြားကာ ႏွလံုးအိမ္က တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသည္ကို သတိထားမိသည္။ သူတို႕ဘယ္သူေတြမ်ားပါလိမ္႔။
အမ်ဳိးသားၿဖစ္သူက “ကဲကဲ ေနာင္းယဥ္ အၿပင္မွာေအးလာၿပီ ေဟာ္ထဲၿပန္ေတာ႔” ဟု တိုက္တြန္းရင္းမွ သူတြင္ဝတ္ဆင္ထားေသာ တိုက္ပံုဟု ထင္ရသည္႔ အေပၚဝတ္အက်ႌကို မိန္းမပ်ိဳေလးထံ ႀကင္နာစြာလႊမ္းၿခံဳေပးလိုက္သည္ကို ေတြ႔ရသည္၊ ခဏေနေတာ႕ မိန္းမပ်ိဳေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
သူမဘယ္ေရာက္ေနသလဲ အိပ္မက္ထဲမွာလား ဒီအိပ္မက္က နိဳးထေအာင္ဘယ္လိုရုန္းထြက္ရမလဲ စႏၵီမစဥ္းစားတတ္။ အိပ္မက္ဟုတ္မဟုတ္သိခ်င္ရင္ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ဆြဲဆိတ္ႀကည္႔ရတယ္ နာရင္အိပ္မက္မဟုတ္ဘူး ဟူေသာ ဘယ္သူေၿပာမွန္းမသိသည္႔ ငယ္ငယ္ကႀကားခဲ႔ဖူသည္ကို သတိရရင္း လက္ေမာင္းကို ဆြဲဆိတ္ႀကည္႔ေတာ႔လည္း အေတာ္နာေနၿပန္သည္။ ဒါအိပ္မက္လား တစ္ကယ္လား စႏီၵမေတြးတတ္ေတာ႔။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕ၿဖစ္ေနၿခင္းကိုပင္ ရင္တြင္းေပ်ာ္ရႊင္သလို ခံစားေနရသည္။ ဤပတ္ဝန္းက်င္ ဤရွဳခင္းက သူမႏွင္႔အရမ္းကို နီးစပ္လြန္းေနသလိုလို။
ေတြးရင္း စေရာက္စဥ္ေနရာသို႕ စႏီၵၿပန္ေလွ်ာက္သြားမိသည္။ ၿမဴခိုးေဝသီေသာ ေကာင္းကင္တြင္ ႀကယ္စင္မ်ားက ဟိုတစ္စဒီတစ္စ။ လမင္းႀကီးကိုေတာ႕မေတြ႔ရပါ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဆီမီးေရာင္အခ်ိဳ႔ကိုလည္း ဝိုးတဝါးလွမ္းေတြ႔ေနရသည္။
သူမဘယ္ေရာက္ေနသလဲ အိပ္မက္ထဲမွာလား ဒီအိပ္မက္က နိဳးထေအာင္ဘယ္လိုရုန္းထြက္ရမလဲ စႏၵီမစဥ္းစားတတ္။ အိပ္မက္ဟုတ္မဟုတ္သိခ်င္ရင္ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ဆြဲဆိတ္ႀကည္႔ရတယ္ နာရင္အိပ္မက္မဟုတ္ဘူး ဟူေသာ ဘယ္သူေၿပာမွန္းမသိသည္႔ ငယ္ငယ္ကႀကားခဲ႔ဖူသည္ကို သတိရရင္း လက္ေမာင္းကို ဆြဲဆိတ္ႀကည္႔ေတာ႔လည္း အေတာ္နာေနၿပန္သည္။ ဒါအိပ္မက္လား တစ္ကယ္လား စႏီၵမေတြးတတ္ေတာ႔။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕ၿဖစ္ေနၿခင္းကိုပင္ ရင္တြင္းေပ်ာ္ရႊင္သလို ခံစားေနရသည္။ ဤပတ္ဝန္းက်င္ ဤရွဳခင္းက သူမႏွင္႔အရမ္းကို နီးစပ္လြန္းေနသလိုလို။
ေတြးရင္း စေရာက္စဥ္ေနရာသို႕ စႏီၵၿပန္ေလွ်ာက္သြားမိသည္။ ၿမဴခိုးေဝသီေသာ ေကာင္းကင္တြင္ ႀကယ္စင္မ်ားက ဟိုတစ္စဒီတစ္စ။ လမင္းႀကီးကိုေတာ႕မေတြ႔ရပါ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဆီမီးေရာင္အခ်ိဳ႔ကိုလည္း ဝိုးတဝါးလွမ္းေတြ႔ေနရသည္။
“မင္းဘယ္သူလည္း၊ ဒီမွာဘာလာလုပ္ေနသလဲ၊ ဘယ္သူ႔ခြင္႔ၿပဳခ်က္နဲ႔ ဒီကိုေရာက္ေနရတာလဲ” ဟူေသာ အဂၤလိပ္လိုပီသစြာ အနီးကပ္ေမးလိုက္ေသာ စကားသံေႀကာင္႔ အမေလးဟု အသံထြက္သြားေအာင္ စႏၵီလန္႔သြား၏။ အေသအခ်ာၿပန္ႀကည္႔ေတာ႕ ေစာေစာကကိုလူေခ်ာ။ သူမွန္းသိသြားေတာ႕ စႏၵီမေႀကာက္ေတာ႕ပါ၊ ဘာေႀကာင္႔မွန္းမသိ စႏၵီ႕စိတ္ထဲက သူကိုအလိုလို ရင္းႏွီးေနသည္၊ ထို႔ေႀကာင္႔ မေႀကာက္သည္႔အၿပင္ စခ်င္စိတ္ပင္ ေပၚလာမိလိုက္ေသးသည္။
“ဟာ ရွင္ကလည္း အနားကပ္လာၿပီး ဒီလိုလာေအာ္ရလားလို႕ လိပ္ၿပာေလးေတာင္ ထြက္ေၿပးသြားၿပီ ကလူလူကလူ”
ခပ္ေနာက္ေနာက္ေၿပာေနေသာ စႏၵီကိုႀကည္႔ရင္း ကိုလူေခ်ာက မေက်မနပ္ဟန္ႏွင္႔ မ်က္ေမွာက္ကို ပို၍ကုတ္လိုက္ရင္း “မင္းက ဗမာလား” ဟုခပ္ဝဲဝဲေလးေမးသည္။
ခပ္ေနာက္ေနာက္ေၿပာေနေသာ စႏၵီကိုႀကည္႔ရင္း ကိုလူေခ်ာက မေက်မနပ္ဟန္ႏွင္႔ မ်က္ေမွာက္ကို ပို၍ကုတ္လိုက္ရင္း “မင္းက ဗမာလား” ဟုခပ္ဝဲဝဲေလးေမးသည္။
“ဟုတ္တယ္ေလ ဗမာေပါ႔ ဘာၿဖစ္လို႕လည္း ကိုးရီးယားမင္းသမီးေလးလို႕ထင္ေနလို႕လား”
“ကိုးရီးယားမင္းသမီး ဟုတ္လား၊ မင္းဘာေတြေၿပာေနတာလည္း ကိုးရီးယားဆိုတာရွိမွမရွိေတာ႕ပဲ မန္ခ်ဴးကိုးပဲ ရွိတယ္ေလ။ မင္းက မန္ခ်ဴးကိုးကလား”
“ဟာ ဘာေတြလည္း ဘာေတြလာေၿပာေနတာလည္း။ ဒီက ကိုးရီးယားရုပ္ရွင္မင္းသမီးနဲ႔ အထင္မွားေနမွာစိုးလို႕ ေၿပာေနတာ။ ေလတယ္ကြာ၊ ဘယ္ကမန္ခ်ဴးကိုးဆိုတာႀကီးက ပါလာရၿပန္တာလဲ”
ကိုလူေခ်ာက မ်က္ေမွာင္ကို ထပ္ၿပီးႀကဳပ္လိုက္ရင္း “ေနပါဦး မင္းေၿပာေနတာ ဗမာစကားပါေနာ္”ဟု မသကၤာသလို ၿပန္ေမးလိုက္၏
ကိုလူေခ်ာက မ်က္ေမွာင္ကို ထပ္ၿပီးႀကဳပ္လိုက္ရင္း “ေနပါဦး မင္းေၿပာေနတာ ဗမာစကားပါေနာ္”ဟု မသကၤာသလို ၿပန္ေမးလိုက္၏
“ကၽြတ္ ..ဗမာစကားမဟုတ္လို႔ ဘာစကားၿဖစ္ရဦးမွာတဲ႔တုန္း”
“ေနစမ္းပါဦး ဗမာစကားသာဆို ငါကဘာလို႕ လံုးေစ႕ပတ္ေစ႔ နားမလည္ရတာလဲ”
“ဒါက ရွင္ေတာက်လို႕ေနမွာေပါ႔” ဟု စႏၵီၿပန္ေၿပာလိုက္ေသာအခါ “ေတာက်တယ္ ေနစမ္းပါဦး မင္းေၿပာတဲ႔ဗမာစကားက ဘယ္ေဒသသံုးစကားလည္း၊ ၿပီးေတာ႕ မင္းထားတဲ႔ ဆံပင္ မင္းဝတ္ထားတဲ႔ အဝတ္အစားေတြကလည္း ဘယ္လိုႀကီးလည္း ငါတခါမွမေတြ႔ဖူးဘူး ဗမာမိန္းခေလးတစ္ေယာက္ မဝတ္သင္႔တဲ႔ အရမ္းကိုအရွက္နည္းလြန္းတဲ႔ အဝတ္အစားေတြ” ဟု ကိုလူေခ်ာကေၿပာၿပန္သည္။
“အမ္ ..ဒီအဝတ္စားေတြက ..” ဟုဆိုကာ စႏၵီသူ႔ကိုယ္သူၿပန္ဆန္းစစ္လိုက္သည္၊ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးၿဖစ္ေအာင္ ဝတ္ထားေသာ အသားကပ္ကြာတားေဘာင္းဘီႏွင္႔ လည္ခပ္ဟိုက္ဟိုက္ တီရွပ္ခါးရွည္၊
“ဒီအဝတ္အစားတဲ႔က မဝတ္သင္႔တဲ႔ အဝတ္စားလား ရွင္ဘယ္ေခတ္ကလူလဲ”
ကိုလူေခ်ာက သူ႔ကိုခပ္မာန္မာန္ေလးၿပန္ေၿပာလိုက္ေသာ စႏၵီစကားကို မႏွစ္သက္ဟန္ႏွင္႔ “စကားေၿပာလဲရိုင္းတယ္ မင္းဘယ္သူလည္း ဒီကိုဘယ္လိုေရာက္ေနတာလည္း ဒီေလာက္မ်ားတဲ႔ အေစာင္႔အေရွာက္ႀကားထဲကေန မင္းဒီေနရာအထိ ဘယ္လိုဝင္လာသလဲ” ဟု ခပ္ၿပတ္ၿပတ္ၿပန္ေမးလိုက္ၿပန္၏။
စႏၵီသူ႔ကို ဆက္၍စေနခ်င္ေသာ္လည္း သူေဒါသထြက္မွာကိုေတာ႕ မၿဖစ္ေစခ်င္ပါ၊
ကိုလူေခ်ာက သူ႔ကိုခပ္မာန္မာန္ေလးၿပန္ေၿပာလိုက္ေသာ စႏၵီစကားကို မႏွစ္သက္ဟန္ႏွင္႔ “စကားေၿပာလဲရိုင္းတယ္ မင္းဘယ္သူလည္း ဒီကိုဘယ္လိုေရာက္ေနတာလည္း ဒီေလာက္မ်ားတဲ႔ အေစာင္႔အေရွာက္ႀကားထဲကေန မင္းဒီေနရာအထိ ဘယ္လိုဝင္လာသလဲ” ဟု ခပ္ၿပတ္ၿပတ္ၿပန္ေမးလိုက္ၿပန္၏။
စႏၵီသူ႔ကို ဆက္၍စေနခ်င္ေသာ္လည္း သူေဒါသထြက္မွာကိုေတာ႕ မၿဖစ္ေစခ်င္ပါ၊
“က်မနာမည္က စႏၵီ၊ ဘယ္လိုဝင္လာသလဲ က်မလည္မသိဘူး ေစာေစာတုန္းက ေတာင္ႀကီးက ဖြားဖြားနန္းခမ္းေလာဝ္အိမ္မွာ အိပ္ေနခဲ႔တာပဲ”
“ေတာင္ႀကီးမွာအိပ္ရင္းက ဒီကိုေရာက္လာတယ္ဟုတ္လား ... ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ၿဖစ္နိဳင္မွာလဲ၊ မင္းဘာေတြလာေၿပာေနတာလဲ”
“က်မလည္းမသိဘူး”
“ဟာကြာ မင္း ... ဟို လူမဆန္တဲ႔ ဖရာ႕ယက္တပ္ေတြ ဖမ္းမွာကို မေႀကာက္ဘူးလား၊ အဲဒါထက္ ဒီေကာင္ေတြက အဂၤလိပ္သူလွ်ိဳဆိုၿပီး ကင္ေပတိုင္လက္ထဲအပ္လိုက္ရင္ မင္းေတာ႕ဒုကၡေရာက္ေတာ႔မွာပဲ”
“ကင္ေပတိုင္ ဟုတ္လား ရွင္ဘာေတြလာေၿပာေနတာလည္း၊ ေနစမ္းပါဦး ရုပ္ရွင္ရိုက္ေနတာလား ၿပီးေတာရွင္ကေရာ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကား ရိုက္ေနတဲ႔ သရုပ္ေဆာင္လား” ဟု စႏၵီကအူေႀကာင္ေႀကာင္ ေမးလိုက္ေသာအခါ ေဒါသထြက္ဟန္ႏွင္႔ “ကြ်တ္ ဒုကၡပါပဲကြာ ဒီမွာ မင္းေရာက္ေနတဲ႔ေနရာကို မင္းသိရဲ႕လား၊ ဒါက်ိဳင္းတံုကြ ေတာင္ႀကီးမဟုတ္ဘူး၊ ၿပီးေတာ႕ ဗမာပိုင္လည္းမဟုတ္ေတာ႕ဘူး၊ ဂ်ပန္က ထိုင္းကိုေပးလိုက္ၿပီ၊ အခု ထိုင္းရဲ႕ ဖရာ႕ယက္တပ္လို႕ေခၚတဲ႔ ထိုင္းေၿမာက္ပိုင္းစစ္တိုင္းမွဴး ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဂ်ာရြန္ရတနာ႕ခြန္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္” ဟုေၿပာေလသည္။
“ဘာရယ္ က်ိဳင္းတံုဟာ ထိုင္းပိုင္ၿဖစ္သြားၿပီဟုတ္လား၊ ဒါကဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ၿဖစ္နိဳင္မွာတဲ႔လဲ၊ ေနစမ္းပါဦး ေနစမ္းပါဦး အခုဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္လည္း ရွင္သိရဲ႕လား”
“ဘာလို႔မသိရမွာလည္း ၁၉၄၃ ေလ”
ဘုရားေရ ဘာေတြၿဖစ္ကုန္တာလဲ ဟု စႏၵီအံ႕ႀသတႀကီးေရရြတ္လိုက္မိစဥ္ ေက်ာ႕ဝ္ေဖါ႔လံု ေက်ာ႔ဝ္ေဖါ႔လံု ဟူေသာ ရွမ္းဘာသာႏွင္႔ ေခၚသံကိုႀကားလိုက္ရသည္။
ကိုလူေခ်ာက ပ်ာပ်ာသလဲၿဖစ္သြားကာ “ကဲကဲ မင္းတေနရာရာမွာ ပုန္းေနလိုက္ပါ သူတို႔ၿမင္မသြားေစနဲ႔ သြားသြား” ဟုဆို၍ စႏၵီ႔ကိုတရုတ္စကားပင္အုပ္ထဲသို႕ အသာတြန္းရင္း ေခၚသံကို အသံၿပန္ၿပဳကာ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ထြက္သြားသည္။
တရုတ္စကားပန္းေႀကြမ်ားဆီမွ ခ်ိဳအီေသာ အေမႊးရနံ႔တို႕ သင္းပ်ံ႕လာ၏၊ စႏၵီ႕မ်က္လံုးမ်ား ေလးလံလာၿပီး ေနာက္ေတာ႕ အိပ္ေမာက်သြားေလေတာ႕သည္။
ဘုရားေရ ဘာေတြၿဖစ္ကုန္တာလဲ ဟု စႏၵီအံ႕ႀသတႀကီးေရရြတ္လိုက္မိစဥ္ ေက်ာ႕ဝ္ေဖါ႔လံု ေက်ာ႔ဝ္ေဖါ႔လံု ဟူေသာ ရွမ္းဘာသာႏွင္႔ ေခၚသံကိုႀကားလိုက္ရသည္။
ကိုလူေခ်ာက ပ်ာပ်ာသလဲၿဖစ္သြားကာ “ကဲကဲ မင္းတေနရာရာမွာ ပုန္းေနလိုက္ပါ သူတို႔ၿမင္မသြားေစနဲ႔ သြားသြား” ဟုဆို၍ စႏၵီ႔ကိုတရုတ္စကားပင္အုပ္ထဲသို႕ အသာတြန္းရင္း ေခၚသံကို အသံၿပန္ၿပဳကာ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ထြက္သြားသည္။
တရုတ္စကားပန္းေႀကြမ်ားဆီမွ ခ်ိဳအီေသာ အေမႊးရနံ႔တို႕ သင္းပ်ံ႕လာ၏၊ စႏၵီ႕မ်က္လံုးမ်ား ေလးလံလာၿပီး ေနာက္ေတာ႕ အိပ္ေမာက်သြားေလေတာ႕သည္။
(ဆက္ရန္) ....။
